رسول گرامي اسلام مي‌فرمايد: «براي هر عضوي بهره‌اي از زناست، زناي چشم، نگاه آلوده (چشم چراني) است. و زناي زبان سخن نابجا و شهواني با نامحرم است. زناي گوش شنيدن چيزهاي حرام (مانند موسيقي و سخنان شهواني و...) است. و زناي دست دراز کردن آن به سوي نامحرم و زناي پا، رفتن به مجلس گناه و... مي باشد.»[2]اين روايت، براي پيشگيري از گناه است؛ يعني انسان بدون مقدمه به عمل منافي با عفت مبتلا نمي‌‏شود. بلكه اول نگاه مي‌‏كند و به دنبال آن دل و فكر انسان متوجه نامحرم مي‏‌شود، و اگر بر نفس خود مسلّط نشود، به زنا آلوده مي‌‏شود؛ لذا اسلام براي اين كه از همان قدم اول جلوي گناه را بگيرد، مي‏‌فرمايد: زنا و يا هر گناه ديگر مراتب و درجاتي دارد كه به تدريج به مرحله نهايي منجر مي‏‌شود؛ بنابراين مؤمن بايد قدم اول را برندارد، تابه مراحل بعدي كشيده نشود.بلي، مرحله نهايي زنا تماس و دخول است، اما چون تا مقدمات و نگاه به نامحرم نباشد، كار به آن جا نمي‏‌رسد، لذا از نگاه به نامحرم به عنوان عمل شنيع زنا ياد شده است.