سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 RSS  | خانه | ارتباط با من | درباره من | پارسی بلاگ|مجموع بازدیدها: 990988 | بازدیدهای امروز: 29| بازدیدهای دیروز: 22
درباره خودم

جواب سوالات
سجاد
لطفا سوال خود را در قسمت نظرات وبلاک راه فضیلت مطرح کنید..و در این جا پاسخ سوال خود را ببینید: آدرس وبلاک راه فضیلت: http://tavasool.parsiblog.com/
لوگوی وبلاگ
پیوندهای روزانه
موضوعات
لینک های دوستان
اشتراک
 

 

سوال:تکلیف نوزادنی که بعد از تولد می میرند در قیامت چیست؟
نتیجه تحقیق نویسنده وبلاک راه فضیلت:
از این که سوال خود را با وبلاک راه فضیلت در میان گذاشتید از شما کمال تشکر و قدر دانی را دارم ان شاالله بتوانم پاسخ گوی خوبی برای سوال شما باشم.
در مورد سوال شما باید عرض کنم که این کودکان در قیامت به دو دسته تقسیم می شوند
1:کودکانی که از زن و مرد با ایمان از دنیا رفته اند.حالشان در قیامت تابع والدین خود می باشد همان گونه که خداوند در قرآن می فرماید:
کسانى که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروى از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق مى‏کنیم و از (پاداش) عملشان چیزى نمى‏کاهیم و هر کس در گرو اعمال خویش است«1»
ولى جمعى از مفسران" ذریه" را در اینجا به معنى اعم، تفسیر کرده‏اند به طورى که اطفال خردسال را نیز شامل مى‏شودو هیچ مانعى ندارد که فرزندان خردسال نیز به احترام پدران به بهشت روند و در کنار آنها قرار گیرن«2»
و در برخی از روایات این گونه بیان شده است که:
به درستی که کودکان شیعیان ما که از مومنان هستند هنگامی که می میرند تحت تربیت و پرورش حضرت زهرا قرار می گیرند«3»
و باز در روایت دیگری درباره فرزندان مومنان که بعد از تولد می میرند این گونه وارد شده است:
 خداوند متعال حضرت ابراهیم و ساره را سرپرست اولاد مؤمنان نموده و آنان بوسیله درختى که در بهشت است و داراى نوکى مانند نوک پستان گاو مى‏باشد تغذیه مى‏گردند، پس چون قیامت فرا رسد؛ لباسهاى زیبا بر آنان پوشانده شده و با عطریّات بهشتى خوشبو گشته، و به پدرانشان اهدا مى‏گردند، و از آن هنگام آنان با پدرانشان در بهشت فرمان روایند.«4»
2:کودکان کسانی که مومن نیستند.
روایات در این مورد متفاوت هستند
الف. روایاتى که بیان مى ‏کنند فرزندان مشرکان که پیش از بلوغ از دنیا مى‏روند، به همان جایگاهى وارد مى‏ شوند که پدران مشرک آنان وارد شده‏اند؛ یعنى دوزخ. براى مثال، امام صادق علیه‏السلام از پدرش نقل مى‏کند: حضرت على علیه‏السلام فرمودند:فرزندان مشرکان به همراه پدرانشان در آتش قرار دارند... .«5»
در توضیح روایت مذکور باید به چند نکته توجه کنیم:
1: این روایت به جهت سند، ضعیف و غیرمعتبر مى‏ باشد،
2:این‏گونه روایات با بنیان‏ هاى اعتقادى شیعه ناسازگار است، زیرا اوّلاً وارد کردن کودکان بى‏گناه و غیرمکلَّف داراى قبح عقلى است«از نظر عقل زشت می باشد»و کار زشت هم از خداوند حکیم صادر نمى‏ شود؛ خواجه نصیرالدین طوسى در این‏باره مى‏گوید:عذاب شخصی که به سن تکلیف نرسیده کاری زشت می باشد«6»
علّامه حلّى نیز در شرح فراز مذکور مى‏فرماید: «برخى از حشویّه بر این باورند که خداوند متعال کودکان مشرکان را عذاب مى‏ نماید و اشاعره نیز آن را جایز مى‏ دانند، اما عدلیه ـ شیعه و معتزله ـ همگى عذاب نمودن کودکان را ممنوع مى‏ دانند به این دلیل که چنین کارى به لحاظ عقلى قبیح و زشت است و کار قبیح از خداوند متعال صادر نمى‏شود.«7»
ثانیا این ‏گونه روایات بر خلاف آموزه‏ هاى قرآن مى‏ باشد:  هیچ بردارنده‏اى بار گناه دیگرى را برنمى‏دارد، و ما تا پیامبرى برنیگیزیم به عذاب نمى‏پردازیم.«8»
ب. دسته‏ اى از روایات بیانگر این است که اطفال مشرکان در روز قیامت امتحان مى‏ شوند، به این صورت که آتشى فراهم شده و به آن ها دستور داده مى‏ شود که خود را در آتش افکنند؛اگر امر خداوند را اطاعت کنند آتش بر آنان سرد و سالم مى ‏شود و در اثر اطاعت پروردگار وارد بهشت مى‏ شوند، ولى اگر از رفتن به داخل آتش خوددارى کنند،خداوند آنان را به خاطر سرپیچى در دستور خود، وارد دوزخ مى‏ کند؛ براى مثال، در من لایحضره الفقیه آمده است: عبداللّه‏بن سنان مى‏گوید از امام صادق علیه‏السلام در مورد کودکان مشرکان که هنوز به سن ارتکاب گناه نرسیده‏اند و از دنیا مى‏روند پرسیدم: حضرت فرمودند: آتشى برافروخته مى‏شود و به کودکان گفته مى‏شود داخل آن آتش شوند پس اگر داخل آتش شدند بر آنها سرد و سلامت مى‏شود و اگر سرباز زنند و وارد آتش نشوند خداوند به آنها مى‏ گوید: من به شما امر نمودم و شما از دستور من سرپیچى و نافرمانى کردید. از این‏رو، خداوند دستور مى‏دهد آنها را به آتش افکنید.«9»
این روایت گرچه به لحاظ سندى صحیح و معتبر است، ولی نقاط ابهامى در آن وجود دارد که مانع از اعتماد به آن مى‏ گردد؛ از آن جمله اینکه: بر پایه مبانى اعتقادى، در حالی که جهان آخرت دار جزا و پاداش مى ‏باشد نه دار تکلیف و عمل؛ چنان‏که در پاره‏اى از روایات به این مطلب تصریح شده است:
1:قال على علیه‏السلام: ـدر این دنیا روز عمل و تلاش است و حسابرسى نیست و فردا ـ روز قیامت ـ روز حسابرسى است و عملى در کار نیست.«10»
2:قال رسول‏ اللّه صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله:امروز در روز عملى هستید که هیچ حسابرسى در آن نیست و نزدیک است در روزى قرار بگیرد که روز حسابرسى است و هیچ عملى در آن نیست.«11»
خلاصه با دقت در روایات به این نتیجه میر سیم که:
مدّعاى این نوشتار این است که اطفالى که پیش از بلوغ از دنیا مى‏روند ـ چه اطفال مؤمنان و چه اطفال مشرکان ـ وارد بهشت شده و سعادتمند مى‏ شوند.
و تاید این نتیجه گیری ما سخنی است از مرحوم علامه مجلسی:
علّامه مجلسى پس از بیان گروهى از روایات پیرامون «فرجام کودکان در روز قیامت»، چنین مى‏فرماید: «بین اصحاب ما ـ علماى شیعه ـ درباره ورود اطفال مؤمنان به بهشت، هیچ اختلافى وجود ندارد، اما متکلّمان بر این باورند که اطفال کفّار وارد دوزخ نم ى‏شوند، بلکه آنان یا به بهشت مى‏روند و یا در "اعراف" ساکن مى‏ شوند.«12»
لطفا نظرات و سوالات خود را در قسمت نظرات وبلاک
راه فضیلت بنویسید برای ورود به وبلاک راه فضیلت روی کلمه راه فضیلت کلیک کنید راه فضیلت
منابع:
1:وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهینٌ«طور آیه 27»
2:تفسیر نمونه ج 22 ص 430
3: عن أبی بصیر عن أبی عبد الله ع قال إن أطفال شیعتنا من المؤمنین تربیهم فاطمة علیها السلام «تفسیر قمی ج 2 ص 332»
4:و ما روی أن الله تعالى کفل سارة و إبراهیم أولاد المؤمنین یغذونهم بشجر فی الجنة لها أخلاف کأخلاف البقر فإذا کان یوم القیامة ألبسوا و طیبوا و أهدوا إلى آبائهم فهم فی الجنة ملوک مع آبائه«معانی الأخبار 206  باب معنى قول النبی ص لعلی ع یا علی لک کنز فی الجنة و أنت ذو قرنیها .....  ص : 20»
5:اولاد المشرکین مَعَ آبائهم فی النّار...«من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 491.»
6: و تعذیب غیر المکلَّف قبیحٌ.«کشف المراد، ص 318.»
7:کشف المراد، ص 318.
8:وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَمَا کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً»«اسراء: 15»
9:محمّدبن على صدوق، من لایحضر الفقیه، ج 3، ص 491ـ492.
10إِنَّ الْیوم عملٌ وَ لاحسابَ و غدا حسابٌ وَ لا عملَ«نهج ‏البلاغه، خ 42.»
11:أَوْ إنّکم فی یومِ عملٍ لاحسابَ فیه وِ یُوشک أَنْ تکونوا فى یومِ حسابٍ لیس فیه عمل«میزان الحکمة، ج 1، ص 618.»
12:محمّدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج 5، ص 296ـ297.




نویسنده: سجاد(شنبه 90/5/1 :: ساعت 9:54 عصر)
نظرات ()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ