سوال:سلام حاج آقا مطلب جالبی بود ولی حاج آقا اگه خدا ما رو دوست داره و هر لحظه کنارمونه تو مشکلات،پس چرا گاهی یه مشکلاتی برامون پیش میاد که نمی دونیم چکار کنیم از آدم و عالم بلا می ریزه سرمون، به خودت می گی امتحانه ولی بازم مشکل و مشکلات...اصلا چرا خدا امتحانمون می کنه؟؟؟؟چرا سختی پیش پامون می ذاره؟؟؟؟بعد ته تهشم هیچکس جز خودش برامون کاری نمی کنه؟؟؟خدا مگه نه که تو قرآن می گه "مارو برای اینکه حمد و ستایشش کنیم خلق کرده"پس چرا این همه مشکلات رو سرمون هوار می شه؟؟؟من عاشقانه خدا رو دوست دارم خدا هم منو خیلی دوست داره  بهم نشون داده ،دیدم ،با چشمای خودم دیدم که چقده دوستم داره با هیچکس مثل خدا راحت حرف نمی زنم چون می دونم با آرامش تمام به چرت و پرتام گوش می کنه و چیزی نمی گه ولی سوالایی که گفتم خیلی تو ذهنم ورجو وورجه می کنه شما می تونین جوابشونو بهم بدین لطفا...؟؟؟
نتیجه تحقیق نویسنده وبلاک راه فضیلت:
سلام علیکم ...ممنون از این که سوال خود را با وبلاک راه فضیلت در میان گذاشتید ان شاالله که بتوانم پاسخ گوی خوبی برای شما باشم ..
درباره سختی ها و مشکلات و بلاهایی که بر سر انسان می آید البته آن گرفتاری هایی که خود ادم بر سر خودش نیاورد است و از طرف خداوند برای او رسیده است حکمت های فراوانی وجود دارد که من سعی می کنم پاسخ آن را از قرآن خدمت شما عرض کنم که کتاب خداست خداوند در اول سوره عنکوبت به حکمت این مشکلات تصریح می کند خداوند می فرماید:
آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها مى‏شوند و آزمایش نخواهند شد؟! (2)
ما کسانى را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان مى‏کنیم) باید علم خدا درباره کسانى که راست مى‏گویند و کسانى که دروغ مى‏گویند تحقق یابد!
تفسیر آین آیات مبارک:
 امتحان یک سنت همیشگى و جاودانى الهى است، امتحان مخصوص شما جمعیت مسلمانان نیست، سنتى است که در تمام امتهاى پیشین جارى بوده است. مى‏فرماید:" ما کسانى را که قبل از آنها بودند آزمایش کردیم" (وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ)
آنها را نیز در کوره‏هاى سخت امتحان افکندیم، آنها نیز همچون شما در فشار دشمنان بیرحم و جاهل و بیخبر و متعصب و لجوج قرار داشتند، همیشه میدان امتحان باز بوده و گروهى در این میدان شرکت داشته‏ اند
کلمه‏ى «فتنة» به معناى گداختن طلا براى جدا کردن ناخالصى‏هاى آن است و چون در حوادث و سختى‏ها، جوهره‏ى انسان از شعارهاى دروغین جدا مى‏شود، حوادث و آزمایش‏ها را «فتنه» مى‏گویند
سعدیا گرچه سخندان و نصحیت‏گویى***** از عمل کار برآید به سخندانى نیست‏**
       باید هم چنین باشد چرا که در مقام ادعا هر کس مى‏تواند خود را برترین مؤمن، بالاترین مجاهد، و فداکارترین انسان معرفى کند، باید وزن و قیمت و ارزش این ادعاها از طریق آزمون روشن شود، باید معلوم گردد تا چه اندازه نیات درونى و آمادگیهاى روحى با این گفته‏ها هماهنگ یا ناهماهنگ است؟
آرى" باید خدا بداند چه کسانى راست مى‏گویند، و چه کسانى دروغگو هستند" (فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ)
بدیهى است خدا همه اینها را مى‏داند، حتى قبل از خلقت انسانها، منظور از علم در اینجا همان تحقق عینى مسائل و وجود خارجى آنها است، و به تعبیر دیگر ظهور آثار و شواهد عملى است، یعنى باید علم خدا در باره این گروه عملا در خارج پیاده شود، و تحقق عینى یابد، و هر کس آنچه را در درون دارد بیرون ریزد، این است معنى" علم" هنگامى که در اینگونه موارد در مورد خداوند به کار مى‏رود.
دلیل این مساله نیز روشن است زیرا نیات درونى و صفات باطنى تا در عمل انسان تحقق و عینیت پیدا نکند ثواب و جزا و کیفر مفهوم ندارد.
آزمایش براى تحقق بخشیدن به نیات و صفات درونى است.
و به عبارت دیگر این عالم همچون یک" دانشگاه" یا یک" مزرعه" است (این تشبیهات در متون احادیث اسلامى وارد شده) برنامه این است که در دانشگاه استعدادها شکوفا گردد، لیاقتها پرورش یابد، و آنچه در مرحله" قوه" است به" فعلیت" برسد.
باید در این مزرعه نهاد بذرها ظاهر گردد، و از درون آنها جوانه‏ها بیرون آید، جوانه‏ها سر از خاک بردارند، پرورش یابند، نهال کوچکى شوند و سرانجام درختى تنومند و بارور، و این امور هرگز بدون آزمایش و امتحان ممکن نیست.
و از اینجا مى‏فهمیم که آزمایشهاى الهى نه براى شناخت افراد است، بلکه براى پرورش و شکوفایى استعدادها است.
بنا بر این اگر ما آزمایش مى‏کنیم براى کشف مجهولى است، اما اگر خداوند آزمایش مى‏کند براى کشف مجهول نیست که علمش به همه چیز احاطه دارد بلکه براى پرورش استعدادها و به فعلیت رسانیدن قوه ‏ها است
لطفا سوالات و نظرات خود را در قسمت نظرات وبلاک راه فضیلت بنویسید برای ورود به وبلاک راه فضیلت روی کلمه راه فضیلت کلیک کنید راه فضیلت  راه فضیلت
1منابع
::أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ (2)
وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبینَ «سوره مبارک عنکبوت آیه 2 و 3»