آقا
دختري 25 ساله هستم
با پسري آشنا شدم كه از لحاظ اخلاقيات ديني يكي نيستيم يعني پسره معتقده دختر ميتونه به پسر عمو پسر دايي وپسر خاله دست بده وميگه من هم دست ميدم پس هيچ اشكالي نداره كه من به تو دست بدم واز تو كه چيزي كم نميشه چون به هم علاقه داريم
ولي من گفتم با اين افكار مخالفم وايشون گفتن تو فكرت جامد ومحدود وبسته است ونبايد اين قدر خودتت رو محدود كني.
خواهرم كه 5 سال از من بزرگ تر ومجرد است ميگه 90 درصد از پسرها ي كه دهه ي شصتي هستن طرز فكرشون همين شكل است
راستش بعد از چندين سال حالايه خواستكگار تحصيل كرده ولي البته بيكار برام اومده چرا بايد اين درخواست روكنه
مگنه خدا ميگيه من هيچ وقت بندي مومنم تنها نميگذارم جواب صبرش رو ميدم من تو اين مدت با هيچ كسي رابطه ي نداشتم وبه مدت 4ماهي كه سعي كردم نماز شبم ترك نشه ولي قبلا مرتب نميخوندم واز خدا عاجزانه در خواست ياري ميخاستم
وميگفتم خدايا من رو به خودم رها نكن وحفظ آبرو يم رو ازش ميخاستم
.من پدر بد دل وبي آبروي دارم كه ريختن آبرو براش مهم نيست ومادري زجر ديده غصه ي من وخواهرم رو خيلي ميخور وهميشه دوست داشتم يه روز دالش رو شاد كنم
ولي نميشه؟!
آيا خدا دستتم رورها ميكنه؟
آيا خاسته ي بزرگي وغيرممكني از خدا مي خواهم؟
آيا ما بايد تاوان گذشته بد وافكار و عقاييد پدرم رو پس بديم؟
آيا عدالت براي اين كار تو اين دنيا انجام ميشه؟
خدا كه از مادر مهربان تر است